سنگفرش یا سنگ و چال؟

چند سالی است کوچه های روستای خانیک از شکل سنتی درآمده و سیمای دیگری به خود گرفته اند. اگرچه سنگفرش کردن کف و سطح کوچه ها به همت شورا و دهیار محترم خاک و خل معابر را جمع کرده، اما به دلیل اجرای ناقص یا رهاکردن کار در برخی موارد به هر دلیل، در مواردی منجر به معضلاتی برای روستا و روستانشینان شده است. آیا شورا یا دهیار تاکنون چرخی در کوچه های ده زده اند تا ببینند وضعیت سنگفرش کوچه ها چگونه است و تا چه میزان اجرای این طرح آسودگی خیال اهالی را به دنبال داشته است.

وضعیت سنگفرش بالا با پایین مثل هم نیست و به همه کوچه ها و معابر خانیک بطور یکسان پرداخته نشده است. برخلاف بالا، بعضی از کوچه های پایین مثل کوچه حمام (از پای چنار پایین ده تا سرگدار حمام)، کوچه سردار شهید غلامرضا آبگون صدف، کوچه های منتهی به تگ پی سرا و...وضعیت مطلوبی ندارند بطوریکه هنگام بارندگی شدید هرچه سنگ و چال و گل و لای و آشغال رهاشده در سطح کوچه ها باشد، جریان تند آب باران آنها را جمع و با خود به پایین می آورد. کار دیگری که این سیلاب انجام می دهد این است که کوچه های سنگفرش نشده را تخریب و کال و کلندهایی ایجاد می کند که ضمن برهم زدن شکل ظاهری کوچه ها، بعدها تردد مردم را نیز دچار مشکل می کند. سنگ و چال ها و شن ماسه های آب آورده در نهایت کمی پایین تر روی بخش های سنگفرش شده توقف می کنند که این انباشت باعث کاهش عمر آنها نیز می گردد.

یکی از بانوان روستا به نقل از یک مسئول روستا می گفت: حدود یک سال و نیم قبل در جلسه عمومی در حضور همه قول داد که وضعیت نابسامان کوچه شهید آبگون صدف در اسرع وقت ساماندهی خواهد شد اما هیچ کاری انجام نشده است. این وضعیت فقط مختص این کوچه نیست. کوچه حمام از سر کمر تا پای چنار نیز هنگام بارندگی شدید، وضعیت بحرانی تری دارد. تصاویری که توسط همشهریان گرفته شده و ارسال گردیده است به خوبی موید این موضوع هستند. 

در تصویر مشاهده می شود که کنار چنار و جوی آبی که از زیر راه عموم می گذرد، به محلی برای انباشت شن و ماسه و سنگ و چال تبدیل شده است.  شن و ماسه آب آورده به سه شکل باعث خرابکاری می شوند.

اول اینکه وارد جوی آب شده و باعث مسدود شدن معبر آب عموم گردد، از طرف دیگر نیز می تواند با قرار گرفتن در جلوی مسیر سیلاب باران، جهت حرکت آب را تغییر داده و آب را وارد کوچه مجاور کند که این وضعیت بخصوص در ایام زمستان که ساکنین روستا عمدتا در شهرها بسر می برند، همواره بصورت یک دغدغه مهم و پرمخاطره مطرح بوده و برغم اینکه موضوع بارها به اطلاع مسئولین مربوطه رسیده است اما همچنان اقدامی صورت نگرفته است.

حالت سوم اینکه شن و ماسه آب آورده به مسیر خود ادامه دهند. مسیری که از پای چنار تا ته رود سنگفرش شده و بنابراین این سنگ و چالها در جایی روی همین سنگفرش ها توقف کرده و صحنه ای خلق شود که بارها شاهد آن بوده ایم.   

  سوال اینجاست که اکنون مدیریت امور روستا به عهده چه کسی است؟ دهیاری، شورا یا هردو؟ و اینکه چه کسی قرار است به درد دل مردمی که بارش باران آرامش آنها را سلب کرده است توجه کند. مگر قرار نیست سنگفرش زیبایی و آرامش را برای مردم به همراه داشته باشد؟ آیا در تصاویر فوق چنین چیزی وجود دارد؟